Woonzorgcentrum te Wehl
2011
Woonzorgcentrum te Wehl
metselwerk, stucwerk, utiliteit, wehl, zorg
/
Woonzorgcentrum
Wehl
Woonzorgcentrum te Wehl
Het woonzorgcentrum Oldershove biedt huisvesting aan senioren met een oplopende zorgbehoefte en wordt in twee fases gerealiseerd. De in 2006 opgeleverde eerste bouwfase betreft de drie verdiepingen hoge vleugel aan de Prinses Irenestraat waarin ruimte is voor zestig zorgappartementen en dertig verpleegbedden. De tweede fase, die in 2007 wordt opgeleverd, ligt aan de Koningin Wilhelminastraat en voor een deel aan de Julianastraat. Hier komen naast 27 huurappartementen en elf koopappartementen, ook de voorzieningen zoals een buurtrestaurant, winkeltjes en diverse dienstruimten. Het totale bouwvolume van het U-vormige complex zal uiteindelijk 62.000 m3 bedragen met een bruto vloeroppervlak van 16.000 m2. Daarmee is het woonzorgcentrum waarschijnlijk het grootste gebouw in het kleinschalige dorp, dat nog geen zevenduizend inwoners telt, en overtreft het zelfs de omvang van de kerk in het oude centrum. Het ontwerpthema was dan ook vooral toegespitst op de opgave het gebouw ‘klein’ te krijgen. Het leidende principe was daarbij de fragmentatie van het volume in afzonderlijke delen die reageren op de specifieke plekken en aanwezige, omringende bebouwing. Zo is de 120 m lange gevel aan de Prinses Irenestraat opgedeeld in drie segmenten die ten opzichte van elkaar verspringen. Daarmee wordt aansluiting gevonden bij de schaal van de woonbebouwing aan de overzijde van de straat. Door bovendien de gevels als het ware letterlijk te spiegelen aan de tegenoverliggende woongevels, ontstaat in de straat een eenheid in vorm en kleur. De opbouw van de zorgvleugel bestaat uit een plint van rode baksteen waarop twee verdiepingen met een lichte gevelbekleding van witte volkernplaten, terwijl de bestaande woningen een omgekeerde opbouw hebben met een dubbelhoge, lichtkleurige vliesgevel waarboven een rood pannendak.
De plint van rode baksteen is vervolgens in het hele complex toegepast en vormt als het ware een sculptuur waarop de hogere verdiepingen als witte dozen zijn geplaatst. Zo wordt het complex ook in horizontale zin gefragmenteerd en ontstaat een stadsmeubel dat zich maximaal voegt in de schaal van de dorpsbebouwing. Bovenop de rode plint aan de Koningin Wilhelminastraat zijn in een vijf verdiepingen hoge, glazen doos de huurappartementen ondergebracht. Door te kiezen voor een bekleding met opaalglas oogt de bouwmassa nu licht en transparant. Op de kop van dit hoogbouwdeel zijn de koopappartementen in de omgezette plint gesitueerd. De rode bakstenen slingeren zich zo rond het gebouw en klimmen met het in hetzelfde materiaal uitgevoerde lift- en trappenhuis omhoog tot een verticale accent die het belang van de hoofdentree benadrukt.
In het hart van het woonzorgcentrum bevindt zich de tien meter hoge centrale ruimte waar vanuit alle wooneenheden bereikbaar zijn. Het is de ontmoetingsplaats voor alle bewoners en hun bezoek, maar ook voor de buurtbewoners. Horeca en winkeltjes vormen hier een nieuw dorpscentrum dat door de glazen puien in zowel voor- als achtergevel, een transparante verbinding maakt tussen de straat aan de voorzijde en de tuin achter het gebouw. De terug liggende rooilijn aan de Koningin Wilhelminastraat introduceert met de zo ontstane openbare ruimte de entree van het gebouw, maar toont door het terugwijken ook respect voor het gemeentehuis (overigens niet meer in gebruik sinds de gemeentelijke herindeling) aan de overzijde van de straat, een opmerkelijk ontwerp uit 1989 van architect Hubert-Jan Henket.
Het is overigens de verwachting dat met de toenemende vergrijzing zorgcentra in deze omvang niet vaak meer zullen voorkomen. In de toekomst zal kleinschalige opvang in de woonbuurten aannemelijker zijn. Om die reden heeft de opdrachtgever Woningstichting Dinxperlo verzocht om een duurzaam ontwerp dat bij een veranderende markt ook voor andere gebruikers geschikt is te maken.
